Rozdział 3.

                              3. Pierwszy trening.
Godzina 6.00

Drrrrrr! Zaczął dzwonić budzik. Otworzyłam lekko zaspane oczy i rzuciłam w niego poduszką. Dziewczyny natomiast już wstały.
- No Alex, wstawaj! Nie ma czasu na leżenie. -  budziłam mnie Mei. Na co ja zakryłam się kołdrą. Ona cwaniacko się uśmiechnęła, podeszła i ściągnęła mi kołdrę.
- Dobra... już wstaję... - odparłam zwlekając się z łóżka. 
Za jakieś 15 min byłyśmy gotowe. Poszłyśmy na trening. Rozpoczął się on oczywiście od biegów. Po 10 kółkach weszliśmy do holotrenera. 
- Snow Kids zagracie przeciwko Rykers. - powiedział Rocket i chwile po tym pojawiły się hologramy przeciwników. Wszyscy ustawili się na swoje pozycje. Piłkę wywalczył D'jok. Podał na prawo do mnie. Biegłam z nią przed siebie i gdy znalazłam się blisko pola karnego podałam na lewo Micro Ice' owi. On próbował strzelić, ale niestety bramkarka szybko złapała futbolówkę. Wykopała daleko podając swoim napastniczką. Jedna z nich zbliżała się do obrony jednak piłę przechwycił Thran. Podał Mei. Ona używając Oddechu biegła biegła przed siebie. Jednak zaraz przed bramką podała D'jokowi, a on strzelił gola. 
- Z Rykers' ami radzą sobie bez problemu. - odparł trener. - Clamp wprowadź Shadows.
Pojawili się nowi przeciwnicy. Uśmiech zszedł z twarzy mojej kuzynki, lecz zaraz zacisnęła pięści i zajęła pozycję. Tym razem spotkanie rozpoczęłam ja. Na przeciw mnie stanął klon tej nowej, jak jej tam... - Ritty. Pierwsze co o niej pomyślałam to "pusta lala". Futbolówka wystrzeliła w górę. Odebrałam ją za pomocą oddechu i pobiegłam w stronę bramki. Podałam Tii. Strzeliła gola. Bramkarz Cieni podał Ricie. Za pomocą Smogu ominęła pomocników i podała Sineddowi. Zmierzał w stronę obrony. Mei ruszyła w jego stronę i wślizgiem odebrała piłkę.
- Przykro  mi, ale nie przedrzesz się przez nasze pole karne! - powiedziała. Podała do mnie, a ja odegrałam jej wysoko. Wzbiła się i z przewrotki strzeliła gola.

- Dobrze. Wystarczy na dzisiaj. - powiedział Rocket. Wyszliśmy z holotrenera.
- Świetnie dzisiaj graliście, jestem mile zaskoczony. Mimo wszystko jednak musicie dać z siebie jeszcze więcej. Przed nami półfinał przeciw Shadows. 
Po zakończonym treningu poszłam z Mei do pokoju. Tia natomiast została ze swoim chłopakiem. Weszłyśmy do środka. Zaraz walnęłam się na łóżko.
- Super było! Chociaż wszystko mnie boli, ale i tak super. - powiedziałam.
- Rzeczywiście dziś dobrze nam poszło. Świetnie się spisujesz kuzyneczko. - odparła.
- Piękną bramkę dzisiaj strzeliłaś. No i poradziłaś sobie z tym dupkiem.
-  Przemyślałam sobie wszystko i doszłam do wniosku, że nie byliśmy sobie pisani i tyle. W sumie już wcześniej z nim zerwałam opuszczając Shadows, więc nic nas nie łączyło... Zabolało mnie tylko to jak mówił, że nic dla niego nie znaczyłam... Ech... za szybko się z nim związałam, pod w pływem emocji i tak wyszło... W sumie nie płaczę, nie tęsknię, nie myślę... czy to naprawdę była miłość? No nic, było minęło - koniec i dobrze mi z tym. - odpowiedziała i uśmiechnęła się.
- Cieszę się, że już przez niego nie płaczesz, nie był wart.
- Masz rację. A widziałaś może mój płaszcz, ten stary, różowy? muszę te ciuchy odesłać mamie bo wyrosłam z nich i szczerze już ten róż mi zbrzydł.
- Nie, ale Tia chyba robiła wczoraj porządki jak my wychodziłyśmy...
- O nie, a one były na krzesełku. Może ją jeszcze złapię po drodze. - zaraz po tym pobiegła. Wkładałam właśnie do szafki mój strój treningowy i spojrzałam na plakat mojej kuzynki. Ledwo się trzymał,a gdy go dotknęłam oderwał się. Pod nim zobaczyłam przyklejone zdjęcie:

  - No, no... - powiedziałam do siebie. - Ładna z nich była para. Szkoda, że zerwali... Wtem usłyszałam kroki. złapałam szybko plakat i przykleiłam na miejsce. Zatrzasnęłam szafkę i wskoczyłam na łóżko.
- Wszystko jest ponoć w mojej szafce. - powiedziała wchodząc. - No dobra. Przebiorę się i idziemy na zakupy. Co ty na to?
- Spoko, bardzo chętnie. - odpowiedziałam i odetchnęłam z ulgą.
*******************************************************************************
No to jest następny rozdział :). Tak wiem, że krótki, ale nie mam narazie pomysłów na więcej. Mam nadzieję, że się podoba ;). 

Rozdział 2.

                                  2. Co? On i ona?..
Była już godzina 15.55, a my wciąż rozmawiałyśmy. Miałyśmy sobie tyle do opowiedzenia. Nawet najmniejsze szczegóły naszego życia zostały między nami wymienione. Śmiałyśmy się same z siebie. Radości nie było końca, do czasu...

Gdy zakończyłyśmy rozmowę do pokoju weszła Tia.

- Jej wy jeszcze tu siedzicie? - spytała zaskoczona - Odkąd wyszłam minęły jakieś dwie godziny.
- Serio? - zdziwiła się Mei - Jak ten czas leci.
- No już prawie szesnasta, ale to i tak rekord, obgadać 2 lata w 2 godziny - po czym wszystkie zaczęły się śmiać.
- Szesnasta? Musimy się zbierać. Rocket zwołał konferencje by powiadomić o naszym nowym zawodniku - powiedziała białowłosa uśmiechając się w moją stronę.
- Na którą mamy tam być? - zapytała moja kuzynka.
- Na 16.40.
- No to się zbieramy. - odparłam. Wyrobiłyśmy się na 16.17. Chłopcy podobno już siedzieli w sali treningowej (tam była zbiórka).Postanowiłam zapoznać się z innymi. Zresztą powinnam to już dawno zrobić. Wszystkie trzy weszłyśmy do sali.
- Cześć. - powiedziałam. I nagle wszyscy skierowali wzrok na mnie. Jednak nie przejęłam się tym. W końcu sami swoi. - Nazywam się Alex i jestem nową napastniczką. Przepraszam, że dopiero teraz się przedstawiam. - skończyłam. Chłopcy podeszli do mnie i po kolei się przedstawili. Na szczęście zaakceptowali mnie. Porozmawialiśmy nawet przez te kilka minut. Zauważyłam też, że D'jok co trochę zerkał na Mei. Zastanowiło mnie to. Jednak po chwili przyszedł Rocket i wszyscy już udaliśmy się na konferencje. Gdy tylko się pojawiliśmy aparaty zaraz poszły w ruch, a reporterzy zrobili jeden wielki szelest.
- Rocket, jak oceniasz swoją nową zawodniczkę?- zapytała Cali.
- Alex jest świetną napastniczką. Podobnie jak jej kuzynka - Mei ma talent do gry. Oczywiście, musi jeszcze dużo trenować, ale jestem pewien że da sobie radę w Snow Kids. - odp.
- Rozumiem. Mei. Cieszysz się, że kuzynka zagra z tobą w jednej drużynie? - pytała dalej reporterka.
- Oczywiście. Jesteśmy jak siostry i razem zdziałamy jeszcze więcej niż dotychczas. 
Alex, a ty jak się czujesz w stronach Snow Kids?
- Wspaniale. Cieszę się, że tu jestem i dam z siebie wszystko byśmy wygrali następny puchar! - odparłam. Padło jeszcze kilka innych pytań i około siedemnastej było już po wszystkim. Udaliśmy się do swoich pokoi.
- To co dziewczyny? Oglądamy holo TV? - zaproponowała Tia. Pokiwałyśmy głową na tak, a ona włączyła TV.
Witam was drodzy holo - widzowie! Tutaj Cali Mistic. Usiądźcie wygodnie, bo oto przed wami najnowsze newsy:
Okazuje się, że nie tylko Snow Kids mają nową napastniczkę; także do drużyny Shadows wstąpiła Ritta - napastniczka z planety Sarras. Jak się właśnie dowiedziałam jest również nową dziewczyną Sinedd'a.
- Co?.. - zdziwiła się długowłosa.
Norck. Oddaje ci głos. Tak to rzeczywiście prawda. jak widać długo nie opłakiwał rozstania z Mei. Ale posłuchajmy dzisiejszego wywiadu z Sineddem i Rittą.
Wywiad:

    
- Sinedd. Jak poznałeś Rittę i jak to się stało, że jesteście parą - reporter
- Otóż z Rittą znam się od dziecka. Przyjaźniliśmy się. Mieszkała przez jakiś czas na planecie Shadows. W tym czasie się w niej zakochałem lecz nie miałem odwagi jej powiedzieć. Ona wyprowadziła się po roku na Sarras, ale nigdy nie przestałem jej kochać. Teraz gdy ją znalazłem od razu wyznałem co czuję. - Sinedd

- A co z Mei? Przecież niedawno jeszcze z nią byłeś i ją kochałeś. -  reporter

- Nie powiedziałbym, że ją kochałem... Na początku chciałem tylko żeby była w mojej drużynie. - Sinedd
- No tak, ale byliście razem. -  reporter

- Byliśmy... Mei była moją dziewczyną bo tak bardzo przypominała mi Rittę. Popełniłem błąd. Chcę być szczęśliwy z moją prawdziwą miłością - Rittą. Co do Mei... to dobra koleżanka.
W tym momencie wstałam, chwyciłam pilota i wyłączyłam to.

- Co za dupek! - wrzasnęłam. Spojrzałam na Mei. Łzy spływały jej po policzkach i zaczęła cicho szlochać.

- Mei nie przejmuj się. Nie był ciebie wart! - mówiłam przytulając ją.
- Tak. Sinedd zawsze ranił wszystkich i to mu zostało. Nie przejmuj się tym wywiadem. Mei.. - pocieszała ją Tia.
                                                                          ***
Tym czasem w pokoju Micro-Ice'a i D'jok'a.
- Nie wierzę. Jak on mógł jej to zrobić! - mówił z wyrzutem rudy.
- No naprawdę. Źle zrobił. - odparł MI, którego jakoś nie specjalnie to ruszyło.
- Źle?! Podle! Jak mógł zrobić to Mei! - poprawiał go D'jok chodząc po pokoju. Micro-Ice spojrzała na niego znacząco i złośliwie się uśmiechnął.
- A! Ty i te twoje skojarzenia! - Odparł rudy i machnął przy tym ręką.
- Na twoim miejscu bym poszedł do niej. - powiedział czarnowłosy nadal się uśmiechając.
                                                                           ***

- O już 18.00. - powiedziałam - Muszę iść do domu, po rzeczy. Mei chodź ze mną spacer dobrze ci zrobi. Tia jak chcesz to idź z nami.
- Chciała bym, ale nie mogę. - odparła białowłosa.
Około 18.10 wyszłyśmy z akademii. Zapadał już zmrok. Cisza nadeszła z wieczorem. Mei szła obok mnie w milczeniu, smutna. Ja natomiast byłam zbulwersowana. Szczerze mówiąc czułam, że tak będzie, ale jakoś nie mogę w to uwierzyć. "Wstrętny idiota"- myślałam. Droga minęła nam w milczeniu. W moim domu posiedziałyśmy niecałą godzinę. Długowłosa nie dała nic po sobie poznać, śmiała się i rozmawiała z moimi rodzicami. Wiedziałam, że nie ma ochoty teraz na rozmowę dlatego starałam się szybko rozstać z moimi rodzicami i nie przeciągać. W akademii znalazłyśmy się dopiero o 19.50. Ku mojemu zdziwieniu D'jok stał przed drzwiami do naszego pokoju. Chciał pewnie pogadać z Mei więc żeby im nie przeszkadzać powiedziałam.
- Yyy Mei. Ja idę na chwilę do łazienki, za chwilę przyjdę. 
- A... ok - odparła zdziwiona. Weszła do pokoju. Za chwilę rudy zapukał i wszedł. Gdy był już w środku, ja zaraz podbiegłam do uchylonych drzwi. Moja kuzynka siedziała na łóżku... 
- Mei... chciałem się zapytać jak się czujesz. - zaczął D'jok lecz ona tylko westchnęła ciężko i patrzyła w podłogę. Rudy podszedł bliżej i usiadł obok niej. Położył jej rękę na ramieniu i powiedział.
- Wiem jak ci ciężko i pewnie myślisz, że jestem ostatnią osobą, która powinna cię pocieszać, ale... Mei... nie przejmuj się, naprawdę. Znajdziesz jeszcze kogoś z kim będziesz szczęśliwa. Jesteś świetną dziewczyną i nie zapominaj o tym. - powiedział. Mei uśmiechnęła się do niego i powiedziała:
- Dziękuję za to, że przyszedłeś i za te wszystkie miłe słowa. - D'jok odwzajemnił uśmiech i szykował się do wyjścia. Szybko cofnęłam się o kilka kroków i symulowałam, że przychodzę ;). Gdy weszłam zastałam uśmiechniętą kuzynkę.
****************************************************************************************

Chyba nie do końca mi wyszło, nie wiem. No, ale co wy sądzicie? 

Rozdział 1.

                                                        1. Kuzynki znów razem.
  Była 3.00 nad ranem. Nie mogłam zasnąć, kręciłam się w łóżku. Byłam taka szczęśliwa, że jutro polecimy na Akillian, wreszcie wrócimy do domu! Jeszce jak pomyślę, że zobaczę się z Mei, to aż... no, nie mogę tego opisać. Jestem taka szczęśliwa! Ona jest dla mnie jak siostra. Chociaż różnimy się charakterami to i tak świetnie się rozumiemy. Tak się cieszę, bo nie widziałam już jej od naszych 18-tych urodzin. Od tego zdarzenia wyprowadziłam się z rodzicami na Archipelag Shadows. Powód jest dla mnie nie tyle co zabawny co głupi. Otóż doszło do tego, ponieważ moja mama obraziła się na mamę Mei ( Jak to siostry). Ale ostatnio się pogodziły (Ha,ha, ha! Nie mogę z nich.). Zresztą pracowałam przez te lata na planecie Shadows i zarobiłam sb na 3/4 mieszkania (resztę dorzucili mi rodzice). W sumie najwyższy czas mam w końcu już 20 lat.

  W pewnej chwili jednak udało mi się zasnąć. Była godz 7.03. obudziło mnie wołanie mamy:
-Alex! Wstawaj, jeżeli chcesz jechać!- szybko się zerwałam. Wzięłam moje ulubione ubranie, które naszykowałam wczoraj i szybko się ubrałam. Stanęłam przed lustrem i zaczęłam czesać włosy. Po jakichś 6 min rozczesywania byłam wreszcie gotowa.

Szybko zbiegłam po schodach na dół. Na stole już było śniadanie. Zjedliśmy w jakieś 10 min. potem tylko każdy chwycił za swoje walizki i w drogę. Wychodząc popatrzyłam jeszcze na nasze mieszkanie. Trochę było mi szkoda się rozstać z tym domem, w końcu mieszkaliśmy tu kilka lat. Ale wiedziała jednak, że moje miejsce jest na Akillianie . Niebawem już wsiedliśmy do Statku. Podróż nie trwała długo. Gdy tylko zobaczyłam moją rodzinną planetę łza spłynęła mi po policzku. Czułam się wspaniale. I naglę już byliśmy na miejscu. chwyciłam tylko za mój ciemnozielony płaszcz i z pośpiechem wyszłam. Padał śnieg i lekko wiał chłodny watr. Zamknęłam oczy i westchnęłam. Niebawem pojawili się moi rodzice.
- Jesteśmy w domu. - powiedziałam. Rodzice uśmiechnęli się do mnie. Gdy tylko weszliśmy do naszego nowego/starego mieszkania od razu poleciałam do mojego pokoju. Rzuciłam walizki w kąt i położyłam się na łóżku. Poleżałam tak ze 3 min i poszłam się rozpakowywać. Trochę mi to zajęło. Gdy wreszcie skończyłam mama zawołała mnie na obiad.
- Idę po obiedzie odwiedzić Mei. - oznajmiłam.
- Już dzisiaj? Nie jesteś zmęczona? Może poczekasz z tym do jutra? - nakłaniała mnie mama.
- Nie mamo, pójdę dzisiaj. - odpowiedziałam. Za jakieś 10 min już byłam przy wyjściu. Założyłam płaszcz i poszłam. Szłam tak i szłam. Oglądałam wszystko po drodze. Po takim 45 min spacerze ukazała mi się akademia. Weszłam do środka. Doszłam na piętro. Ukazał mi się korytarz, w którym było dużoo drzwi. Jedne z nich były uchylone. Zajrzałam i usłyszałam:
- Tia potrzebujemy nowego zawodnika, bo inaczej nie damy rady.- to był Rocket.
- Nie martw się na pewno  kogoś znajdziemy. - odparła Tia. I wtedy sobie pomyślałam:
- "  Przecież z Mei razem grałyśmy wiele razy. Mówiła mi, że jestem dobra. Czemu nie spróbować?" - zdobyłam się na odwagę i zapukałam.
- Proszę. - odp. Rocket
- Przypadkiem podsłuchałam waszą rozmowę. Szukacie zawodnika, tak? A może ja bym się nadawała? - powiedziałam zmieszana.
- Hmn... Czemu by ci nie dać szansy... Chodź z nami do holotrenera. Zobaczymy co potrafisz. - poszłam wiec za nimi. Tia dała mi strój do gry. Poszłam się przebrać. Gdy byłam gotowa weszłam do holotrenera i w mgnieniu oka znalazłam się na wielkim boisku.
- Dobrze. Przetestujemy cię na napastnika. Strzelaj w te czerwone obręcze. - usłyszałam. Pojawiła się piłka. Zaczęłam strzelać. Starałam się jak najszybciej oddawać strzały. Dałam radę, udało mi się!
- Bardzo dobrze. Masz świetne wyniki. Ostatni test, musisz strzelić bramkę Ahito. - Wtem on się pojawił. Wiedziałam, że żeby strzelić mu bramkę muszę użyć Oddechu. Skupiłam się. Nie myślałam o niczym. Opanowałam emocje. 
- Już - powiedziałam do siebie i ruszyłam do piłki i w pewnym momencie poczułam się jakoś inaczej, lecz nie myślałam o tym tylko o strzele. I... kopnęłam piłkę. Ona zaś z wielką prędkością, otoczona fluxusem wleciała do bramki. Nie wiedziałam czy się bardziej cieszyć, że strzeliłam bramkę mistrzowi, czy że odkryłam w sobie oddech! Wypuścili mnie i Ahito z holotrenera.
- Gratulacje. Witaj w drużynie. - powiedział Rocket. Ahito również mi pogratulował i zaraz potem zasnął. podziękowałam za przyjęcie do drużyny, podczas gdy białowłosa się mi przyglądała.
- Alex, to ty? - spytała, a ja pokiwałam głową i uśmiechnęłam się. - Ale super. Wiesz jak Mei się ucieszy?! - powiedziała i poszłyśmy do pokoju dziewczyn. Po drodze opowiedziałam jak się tu znalazłam, itp. Weszłam do pokoju. Długowłosa oglądała TV.
- Witaj kuzynko! - krzyknęłam.
- Alex! To ty! - krzyknęła i obie się wyściskałyśmy.
**********************************************************************************
No i oto pierwszy rozdział. Mam nadzieję, że się podoba ;).
Pozdrawiam!                  
             

Powitanie ;)

Witam was na moim nowym blogu ;P. Będę tu opisywać losy Mei z Galactik Football tak jak ja to widzę. Postanowiłam , "wciąć" się w końcówkę sezonu 3 ;). Tu dosłownie "wezmę sprawę we własne ręce", bo pojawię się w opowiadaniu jako kuzynka Mei - Alex ;). Ale o tym później. Mam nadzieję, że moje opowiadania będą się wam podobać :). Pozdrawiam.
Starhorse20 (@Mei-Snowkids).